Ενόψει της πολυμερούς διάσκεψης στη Γενεύη, το Κυπριακό ζήτημα επανέρχεται στο προσκήνιο με επείγουσα σημασία. Η διαχρονική αυτή πληγή στο σώμα της Μεγαλονήσου, που εξακολουθεί να διαιρεί μια κοινωνία και να υπονομεύει την προοπτική για ένα βιώσιμο μέλλον, απαιτεί μια αποφασιστική και ειλικρινή προσπάθεια για επανένωση.
Στο πλαίσιο αυτό, η κοινή διακήρυξη 108 οργανώσεων και φορέων από τις δύο κοινότητες, που παραδόθηκε στον επικεφαλής της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, Κόλιν Στιούαρτ, συνιστά μια ηχηρή και ελπιδοφόρα φωνή.
Η συγκέντρωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στη νεκρή ζώνη της Λευκωσίας, μια συμβολική κίνηση υπέρβασης του διαχωρισμού, αποδεικνύει ότι η θέληση για επανένωση εξακολουθεί να παραμένει ζωντανή στις καρδιές των Κυπρίων.
Η διακήρυξη αυτή, πέρα από την έκφραση ελπίδας, αποτελεί μια σαφή και τεκμηριωμένη έκκληση προς τους ηγέτες των δύο κοινοτήτων. Τους καλεί να εγκαταλείψουν την αρνητική ρητορική και να επιδείξουν την απαραίτητη πολιτική βούληση για την επανέναρξη του διαλόγου, στηριζόμενοι στις μέχρι σήμερα επιτευχθείσες συμφωνίες και στο πλαίσιο Γκουτέρες, όπως αυτό διαμορφώθηκε μέχρι και τη διάσκεψη στο Κρανς Μοντανά το 2017.
Η υπογράμμιση ότι μια Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα αποτελεί τη μόνη βιώσιμη λύση, απορρίπτοντας κατηγορηματικά εναλλακτικές προτάσεις όπως η λύση δύο κρατών ή η συνομοσπονδία, είναι κρίσιμης σημασίας. Η συγκεκριμένη πρόταση, που υποστηρίζεται από ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, διασφαλίζει την ειρηνική συνύπαρξη και την ισότιμη συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στη διακυβέρνηση του νησιού.
Παράλληλα, η έμφαση στη διαφύλαξη των κεκτημένων των συνομιλιών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη μιας συμφωνημένης λύσης.
Επιπλέον, η αναφορά στην ανάγκη ανοίγματος νέων σημείων διέλευσης αποτελεί μια πρακτική και ουσιαστική πρόταση που θα συμβάλει στη δημιουργία ενός πιο θετικού κλίματος και θα διευκολύνει τις επαφές και τις σχέσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Η ελεύθερη διακίνηση, η γνωριμία και η αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο κοινοτήτων είναι ζωτικής σημασίας για την οικοδόμηση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και την άρση των διαχωριστικών γραμμών.
Εν κατακλείδι, η κοινή διακήρυξη των 108 οργανώσεων αποτελεί ένα σημαντικό μήνυμα ελπίδας και αποφασιστικότητας. Υπενθυμίζει σε όλους τους εμπλεκόμενους ότι η επανένωση της Κύπρου είναι μια επιτακτική ανάγκη και ότι η ευκαιρία που παρουσιάζεται με τη διάσκεψη στη Γενεύη δεν πρέπει να χαθεί.
Η πολιτική βούληση, η ειλικρίνεια και η προσήλωση στις αρχές της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδία.
Το παραπάνω κείμενο συνιστά μια έκκληση για υπέρβαση του διχασμού και οικοδόμηση μιας ειρηνικής και επανενωμένης Κύπρου. Μέσα από μια ρητορική συμφιλίωσης και ελπίδας, αναδεικνύει την ανάγκη να αφεθούν πίσω οι τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος και να οικοδομηθεί ένα κοινό μέλλον βασισμένο στη λογική, την ειρήνη και την συνεργασία.
Η δήλωση αυτή εστιάζει σε μια σειρά από κρίσιμες πτυχές του Κυπριακού προβλήματος. Καταρχάς, αναγνωρίζει την ανάγκη να αποκηρυχθεί η βία, οι εθνικιστικές ακρότητες και η μισαλλοδοξία, που έχουν δηλητηριάσει τις σχέσεις μεταξύ των κοινοτήτων στην Κύπρο για δεκαετίες. Η αποκήρυξη αυτή αποτελεί προϋπόθεση για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας όπου οι Κύπριοι, ανεξαρτήτως καταγωγής, μπορούν να ζήσουν ειρηνικά και να συνυπάρξουν.
Δεύτερον, το κείμενο υπογραμμίζει την κοινή επιθυμία για μια επανενωμένη Κύπρο. Η αναφορά ότι η Κύπρος είναι «πολύ μικρή για να είναι διαιρεμένη, αλλά και πολύ μεγάλη για να μας χωρέσει όλους» αποτυπώνει εύστοχα την παράλογη φύση του διαχωρισμού και την ανάγκη να βρεθεί μια λύση που να εξασφαλίζει την αρμονική συνύπαρξη όλων των Κυπρίων.
Επιπλέον, η έκκληση προς τις εμπλεκόμενες ξένες δυνάμεις να σεβαστούν την επιθυμία του Κυπριακού λαού για ειρηνική συνύπαρξη και να συμβάλουν σε διευθετήσεις που εξυπηρετούν τα γνήσια συμφέροντα του λαού, είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η επίλυση του Κυπριακού προβλήματος απαιτεί τη θετική συμβολή και τη μη-παρεμβατική στάση των εξωτερικών δυνάμεων, ώστε να δημιουργηθεί ένα ευνοϊκό περιβάλλον για διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς.
Τέλος, η έκκληση για ενότητα και αποφασιστικότητα ενόψει της κρίσιμης φάσης που διανύει το Κυπριακό πρόβλημα, ενδυναμώνει την ελπίδα για ένα ειρηνικό μέλλον. Η διατήρηση της ελπίδας ζωντανής και η έκφραση της αποφασιστικότητας για την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος για τις επόμενες γενιές, αποτελούν κινητήρια δύναμη για την επίτευξη της ειρήνης και της σταθερότητας στην Κύπρο.
Συμπερασματικά, το κείμενο αποτελεί μια ισχυρή έκκληση για υπέρβαση των διαιρέσεων και για την οικοδόμηση μιας ειρηνικής και ευημερούσας Κύπρου. Αποτελεί ένα κάλεσμα για λογική, συμφιλίωση και συνεργασία, με στόχο την επίτευξη μιας βιώσιμης λύσης που θα εξασφαλίζει την ειρηνική συνύπαρξη όλων των Κυπρίων και θα συμβάλει στην σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου.
About The Author
