Μια μαζική διαμαρτυρία έλαβε χώρα σήμερα μπροστά από το αποκαλούμενο «υπουργείο παιδείας» στην κατεχόμενη Λευκωσία, διοργανωμένη από τις εκπαιδευτικές συντεχνίες KTOEÖS και KTÖS. Η κινητοποίηση, η οποία έτυχε ευρείας υποστήριξης από άλλες συντεχνίες, «βουλευτές» της αντιπολίτευσης του ΡΤΚ και πλήθος κόσμου, εξέφρασε την έντονη αντίθεση στην προώθηση «νομοσχεδίου» που επιτρέπει τη χρήση της μαντίλας στα σχολεία.
Οι εκπαιδευτικοί, με την κατάθεση επιστολής προς το «υπουργείο», ζήτησαν την άμεση τροποποίηση των «πειθαρχικών κανονισμών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης», εκφράζοντας την ανησυχία τους ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση θέτει σε κίνδυνο την κοσμική εκπαίδευση και την κοινωνική δομή.
Οι διαδηλωτές, κρατώντας πανό με συνθήματα όπως «Η Κύπρος είναι κοσμική και θα παραμείνει κοσμική», «Δεν υπάρχει τόπος για μεγαλομανείς» και «Τα φωτισμένα μυαλά θα νικήσουν τον φανατισμό», εξέφρασαν με έμφαση την αντίθεσή τους στην επιχειρούμενη αλλαγή.
Η πρόεδρος της KTOEÖS, Σελμά Εϊλέμ, τόνισε ότι οι ενέργειες του «υπουργείου παιδείας» περιφρονούν το «σύνταγμα» και απειλούν θεμελιώδεις δομές της κοινωνίας, χαρακτηρίζοντας την κατάσταση ως «πραξικόπημα» και δηλώνοντας ότι δεν θα γίνει αποδεκτό. Απηύθυνε έκκληση προς τον «υπουργό, Ναζίμ Τσαβούσογλου», να ανακαλέσει την απόφαση, προειδοποιώντας για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχει στο μέλλον.
Ο γγ της KTÖS, Μπουράκ Μαβίς, απηύθυνε έκκληση προς την «κυβέρνηση» να μην «μολύνει» και να μην διαιρέσει την κοινωνία, τονίζοντας τη σημασία της ελεύθερης ανατροφής των παιδιών.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον τ/κ Τύπο, ο πρώην συνδικαλιστής Σενέρ Ελτζίλ, ως πρόεδρος του Ιδρύματος Arif Hasan Tahsin, προειδοποίησε για τις αυξανόμενες προσπάθειες «ισλαμοποίησης». Κατήγγειλε την υποκρισία της προώθησης του «πολιτικού Ισλάμ» παράλληλα με την ανοχή εγκληματικών δραστηριοτήτων όπως το ξέπλυμα χρήματος, η διακίνηση ανθρώπων και ναρκωτικών, και η διαφθορά.
Επιπλέον, ο Ελτζίλ κατήγγειλε την εμπλοκή «κρατικών οργανισμών» όπως η Ερυθρά Ημισέληνος, η διοίκηση Βακουφίων (EVKAF), το «τμήμα θρησκευτικών υποθέσεων» και το ινστιτούτο Yunus Emre, καθώς και διαφόρων πολιτιστικών συλλόγων, στη προώθηση αυτών των στόχων υπό την καθοδήγηση της «τουρκικής πρεσβείας» στην κατεχόμενη Λευκωσία. Υποστήριξε δε, ότι το «υπουργείο παιδείας», ακολουθώντας τις ίδιες οδηγίες, προχώρησε κρυφά και κατά παράβαση των νομικών προϋποθέσεων στην έκδοση κανονισμού που νομιμοποιεί τη μαντίλα για τις μαθήτριες.
Η διαμαρτυρία καταδεικνύει την έντονη ανησυχία και την αποφασιστικότητα των εκπαιδευτικών και της κοινωνίας να υπερασπιστούν τον κοσμικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης και της κοινωνίας στα κατεχόμενα, αντιστεκόμενοι στις επιχειρούμενες αλλαγές.
Οι πρόσφατες δηλώσεις εξέχοντων Τουρκοκυπρίων, όπως ο Ελτζίλ και ο Μουσταφά Γιαλίνκαγια, προκαλούν έντονη ανησυχία σχετικά με την κατάσταση της εκπαίδευσης στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου. Οι καταγγελίες στρέφονται ευθέως κατά του λεγόμενου “υπουργού παιδείας” και της επιρροής που ασκεί η Τουρκία, μέσω του Τσαβούσογλου, στην εκπαίδευση.
Ο Ελτζίλ κατηγορεί τον “υπουργό παιδείας” ότι έχει εγκαταλείψει την τουρκοκυπριακή κοινότητα, προδίδοντας τα συμφέροντά της για προσωπικό πολιτικό όφελος. Ακόμη σοβαρότερη είναι η κατηγορία ότι, σε συνεργασία με τον Τσαβούσογλου και “αντιδραστικούς” κύκλους του ΑΚΡ, επιχειρείται η εργαλειοποίηση των παιδιών για βρώμικους πολιτικούς σκοπούς.
Η απεύθυνσή του προς τον Τσαβούσογλου, υπογραμμίζει την αντίθεση των Τουρκοκυπρίων σε όσους συνεργάζονται με τις κατοχικές δυνάμεις, καταπατώντας την πίστη, τον πολιτισμό και την πολιτική βούλησή τους.
Παράλληλα, η δήλωση του Μουσταφά Γιαλίνκαγια, προέδρου της συντεχνίας εργαζομένων στους δήμους (BES), εκφράζει την ανησυχία ότι επιχειρείται η εισαγωγή του “πολιτικού Ισλάμ” στα κατεχόμενα μέσω της εκπαίδευσης. Ο Γιαλίνκαγια δηλώνει την αμέριστη συμπαράστασή του στις συντεχνίες των εκπαιδευτικών που αγωνίζονται ενάντια σε αυτή την πορεία προς “ένα σκοτεινό τούνελ”.
Οι συγκεκριμένες καταγγελίες δημιουργούν εύλογα ερωτήματα σχετικά με την ελευθερία της παιδείας στα κατεχόμενα και τον βαθμό στον οποίο η Τουρκία παρεμβαίνει στα εσωτερικά της τουρκοκυπριακής κοινότητας, ιδιαίτερα σε έναν τόσο κρίσιμο τομέα όπως η εκπαίδευση. Η ανάδειξη αυτών των ζητημάτων είναι απαραίτητη για την προστασία της πολιτιστικής ταυτότητας και της ελεύθερης βούλησης της τουρκοκυπριακής κοινότητας, καθώς και για την αποτροπή της πολιτικοποίησης της εκπαίδευσης σε βάρος των νέων γενεών. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και να καταδικάσει κάθε προσπάθεια χειραγώγησης της παιδείας.
About The Author
