Η φράση “Αμμόχωστος… Τίποτε δεν έμεινε όπως ήταν τότε” ηχεί σαν θρήνος. Εγκλείει μέσα της την ανείπωτη θλίψη και τον ανυπόφορο πόνο που βιώνει κάθε Κύπριος όταν σκέφτεται την άλλοτε ακμάζουσα πόλη, σήμερα ένα σύμβολο της διχοτόμησης και της διαρκούς κατοχής. Η Αμμόχωστος, κάποτε ένα κοσμοπολίτικο κέντρο και διαμάντι της Μεσογείου, έχει μετατραπεί σε μια πόλη-φάντασμα, αιχμάλωτη στο χρόνο και στην αδιαλλαξία.
Η μνήμη της Αμμοχώστου, όπως την έζησαν οι κάτοικοί της πριν το 1974, παραμένει ζωντανή και ισχυρή. Μνήμες από ατέλειωτες χρυσές αμμουδιές, γεμάτες ζωή και χαρά, από πολυσύχναστες λεωφόρους με κομψά καταστήματα και εστιατόρια, από μια κοινωνία που ευημερούσε και προσέφερε ένα ελπιδοφόρο μέλλον, στοιχειώνουν τη σημερινή πραγματικότητα. Οι εικόνες της εγκαταλειμμένης πόλης, με τα ερειπωμένα κτίρια και τα σπίτια που ρημάζουν, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την εικόνα της ακμής και της ευδαιμονίας που κάποτε χαρακτήριζε την περιοχή.
Η φράση “Τίποτε δεν έμεινε όπως ήταν τότε” δεν αναφέρεται μόνο στην υλική καταστροφή και στην αλλοίωση του τοπίου. Αφορά κυρίως την απώλεια των ανθρώπων, των οικογενειών που ξεριζώθηκαν, των φιλικών δεσμών που διαλύθηκαν και της κοινότητας που διασκορπίστηκε. Αφορά την απώλεια της ταυτότητας και της αίσθησης του ανήκειν. Η Αμμόχωστος δεν είναι απλώς μια πόλη· είναι ένας τόπος φορτισμένος με ιστορία, πολιτισμό και συναισθήματα.
Ωστόσο, παρά τη θλίψη και την απογοήτευση, η ελπίδα δεν σβήνει. Η επιθυμία για επιστροφή, για αποκατάσταση της δικαιοσύνης και για αναβίωση της πόλης, παραμένει άσβεστη. Η Αμμόχωστος δεν είναι απλώς μια ανάμνηση του παρελθόντος, αλλά και ένα όραμα για το μέλλον. Ένα μέλλον όπου η πόλη θα μπορέσει να ξαναβρεί τη χαμένη της αίγλη και να προσφέρει ξανά ένα σπίτι και μια νέα αρχή στους κατοίκους της.
Η αποκατάσταση της Αμμοχώστου και η επιστροφή των νόμιμων κατοίκων της αποτελεί μια ηθική και πολιτική επιταγή. Είναι ένα βήμα προς την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος και την οικοδόμηση μιας ειρηνικής και ευημερούσας Κύπρου για όλους τους κατοίκους της. Μέχρι τότε, η φράση “Αμμόχωστος… Τίποτε δεν έμεινε όπως ήταν τότε” θα συνεχίσει να ηχεί σαν μια οδυνηρή υπενθύμιση της απώλειας, αλλά και σαν μια ακλόνητη δέσμευση για την επανένωση και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
About The Author
