Η Τουρκία και το Άνοιγμα της Αμμοχώστου: Μία Νέα Εποχή Διπλωματίας;
Η πρόσφατη δήλωση του Μουσταφά Τζιάνμπεϊ, Αντιπροέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, για την υποστήριξη του ανοίγματος μέρους της περιφραγμένης περιοχής της Αμμοχώστου, έχει αναδείξει καθοριστικά ζητήματα που αφορούν τη γεωπολιτική κατάσταση στην Κύπρο. Η Τουρκία, ως εγγυήτρια χώρα, φαίνεται αποφασισμένη να ενισχύσει την παρουσία της στην περιοχή, υπερασπιζόμενη, όπως ισχυρίζεται, τα δικαιώματα της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» (ΤΔΒΚ).
Κατά την επίσκεψη της τουρκικής αντιπροσωπείας στο Βαρώσι, ο Τζιάνμπεϊ ανέφερε ότι το ζήτημα της Αμμοχώστου έχει βρεθεί στο επίκεντρο των συζητήσεων στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου Ευρώπης (ΚΣΣΕ). Η εν λόγω περιοχή, την οποία χαρακτηρίζουν ως έδαφος της ΤΔΒΚ, επανέρχεται σταθερά στην ατζέντα, την ώρα που ο αριθμός των επισκεπτών αυξάνεται διαρκώς, φτάνοντας τα 3 εκατομμύρια, σύμφωνα με τον Ογουζχάν Χασίπογλου, βουλευτή του ΚΕΕ.
Η αναφορά ότι η «επιτροπή ακίνητης περιουσίας» έχει την εξουσία να διαχειρίζεται τα θέματα των περιουσιών στην περιοχή επιβεβαιώνει την αυξημένη αυτονομία που διεκδικεί το ψευδοκράτος. Ωστόσο, το γεγονός αυτό καταγράφεται όχι μόνο ως σημείο διεκδίκησης από την τουρκική πλευρά, αλλά και ως προκλητικός παράγοντας που δύναται να περιπλέξει τις ήδη τεταμένες σχέσεις στις διπλωματικές σχέσεις της Κύπρου, καθώς και με χώρες-μέλη της διεθνούς κοινότητας.
Αξιοσημείωτο είναι ότι, σύμφωνα με δηλώσεις των Τούρκων βουλευτών, η νέα αυτή κατεύθυνση ουσιαστικά εγγράφει μια αλλαγή στην πολιτική της Τουρκίας που απορρίπτει τη διαδικασία δημιουργίας ομοσπονδίας στο νησί, η οποία μέχρι πρότινος αποτελούσε ένα διακυβερνητικό στόχο. Το άνοιγμα της Αμμοχώστου, λοιπόν, φαίνεται να στέλνει ένα μήνυμα ότι η Τουρκία επιθυμεί να κλείσει το κεφάλαιο των διαπραγματεύσεων για μια αμοιβαία αποδεκτή πολιτική λύση.
Οι πρόσφατες δηλώσεις των εκπροσώπων του τουρκικού κοινοβουλίου στις συναντήσεις τους με την τουρκική αντιπροσωπεία συντελούν στην ενίσχυση της θέσης της Τουρκίας στα κέντρα λήψης αποφάσεων, συνεχίζοντας παράλληλα την πολιτική του διαχωρισμού της Κύπρου. Ως εκ τούτου, η διεθνής κοινότητα καλείται να παρακολουθήσει προσεκτικά την εξέλιξη της κατάστασης που διαδραματίζεται στο νησί και να αναλογιστεί τις συνέπειες που αυτή μπορεί να έχει για την ευρύτερη περιφέρεια της Μεσογείου.
Εν κατακλείδι, το ζήτημα της Αμμοχώστου αποδεικνύεται για ακόμη μία φορά μια πολύπλοκη ισορροπία δυνάμεων που απαιτεί εξατομικευμένες προσεγγίσεις και στρατηγικές, όχι μόνο από την Τουρκία και την Κύπρο, αλλά και από την διεθνή κοινότητα στο σύνολό της.
About The Author
