Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, το κομβικό γεγονός που έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου ελληνικού κράτους, παραμένει πηγή έμπνευσης και αντικείμενο διαρκούς μελέτης. Γεμάτη με αιματηρές μάχες, πράξεις ηρωισμού, αλλά και τραγικά γεγονότα και από τις δύο πλευρές, η Επανάσταση αποτελεί μια σύνθετη ιστορική τοιχογραφία που χρήζει διαρκούς επαναξιολόγησης. Η πολεμική κραυγή “Ελευθερία ή Θάνατος” ενέπνευσε άσημους Έλληνες να αναδειχθούν σε ήρωες, αντιμετωπίζοντας τον υπέρτερο στρατό και το πανίσχυρο ναυτικό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σε αυτό το άρθρο, θα επιχειρήσουμε μια σύντομη ανασκόπηση 20 εμβληματικών γεγονότων που σημάδεψαν την Ελληνική Επανάσταση, φωτίζοντας πτυχές που συχνά παραβλέπονται ή υποτιμούνται.
1. Η Ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας (1814): Η μυστική οργάνωση που έθεσε τις βάσεις για την προετοιμασία και την οργάνωση της Επανάστασης.
Η ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας το 1814 στην Οδησσό αποτέλεσε κομβικό σημείο στην πορεία προς την Ελληνική Επανάσταση. Η μυστική αυτή οργάνωση, αν και περιβαλλόταν από μυστήριο και τελετουργικό, έμελλε να θέσει τις βάσεις για την συστηματική προετοιμασία και οργάνωση του αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία.
Σε μια εποχή όπου η οθωμανική κυριαρχία φαινόταν αδιαπέραστη και η αβεβαιότητα για το μέλλον του ελληνικού έθνους ήταν διάχυτη, η ανάγκη για μια συντονισμένη και αποτελεσματική δράση ήταν επιτακτική. Η Φιλική Εταιρεία, με πρωτεργάτες τους Νικόλαο Σκουφά, Αθανάσιο Τσακάλωφ και Εμμανουήλ Ξάνθο, αναδύθηκε ως ο καταλύτης που θα ενίσχυε το εθνικό φρόνημα και θα διαμόρφωνε ένα οργανωμένο επαναστατικό κίνημα.
Τα μέλη της Εταιρείας προέρχονταν από ποικίλα κοινωνικά στρώματα, αλλά τους ένωνε η αδιαμφισβήτητη πίστη στην απελευθέρωση της Ελλάδας. Μεταξύ αυτών, διακρίνονταν Φαναριώτες, έμποροι από την Κωνσταντινούπολη και τη Ρωσική Αυτοκρατορία, στρατιωτικοί ηγέτες και διανοούμενοι. Η συμμετοχή τους διασφάλιζε την απαραίτητη οικονομική και πνευματική υποστήριξη, ενώ η στρατιωτική τους εμπειρία θα αποδεικνυόταν ανεκτίμητη στην μετέπειτα εξέλιξη του αγώνα. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, η συμμετοχή Ορθοδόξων Χριστιανών από άλλες εθνικότητες, αποδεικνύοντας τον διακρατικό χαρακτήρα του αγώνα για ελευθερία και δικαιοσύνη.
Παρά τις εσωτερικές διαφωνίες και τις προκλήσεις, η Φιλική Εταιρεία κατάφερε να ενώσει τις δυνάμεις του ελληνισμού και να θέσει τις βάσεις για την Επανάσταση του 1821. Η συμβολή της στην εθνική αφύπνιση και την οργάνωση του αγώνα είναι αδιαμφισβήτητη και παραμένει ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της Ελλάδας. Η ίδρυσή της σηματοδότησε την έναρξη μιας νέας εποχής, γεμάτη ελπίδα και προσδοκίες για ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.
2.13 Μαρτίου 1821: Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και η Έναρξη της Επανάστασης
Στις 13 Μαρτίου 1821, στο νησί των Σπετσών, η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα ύψωσε ουσιαστικά την πρώτη σημαία της Ελληνικής Επανάστασης. Η δύο φορές χήρα και μητέρα επτά παιδιών, διαθέτοντας σημαντική περιουσία και ιδιόκτητα πλοία, αποτέλεσε κινητήριο δύναμη στην εξέγερση.
Μετά την επανάσταση των Σπετσών στις 3 Απριλίου 1821, ακολούθησαν η Ύδρα και τα Ψαρά, δημιουργώντας έναν ισχυρό επαναστατικό στόλο. Η Μπουμπουλίνα και τα πλοία της συμμετείχαν ενεργά στην πολιορκία του Ναυπλίου και στην κατάληψη του κάστρου της Μονεμβασιάς. Επιπλέον, συνέβαλε στον αποκλεισμό του Ναβαρίνου, παρέχοντας ζωτικής σημασίας προμήθειες στους επαναστάτες μέσω θαλάσσης.
Η δράση της Μπουμπουλίνας την ανέδειξε σε εθνική ηρωίδα, αποτελώντας μία από τις πρώτες γυναίκες που διαδραμάτισαν καίριο ρόλο στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας.
3.17η Μαρτίου 1821: Η Μάνη στην Πρωτοπορία του Αγώνα
Στις 17 Μαρτίου 1821, η Μάνη ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση, κηρύσσοντας τον πόλεμο στους Οθωμανούς στην Αρεόπολη. Η κίνηση αυτή αποτέλεσε σπίθα για την ευρύτερη εξέγερση.
Την ίδια ημέρα, μία δύναμη 2.000 Μανιατών, υπό την ηγεσία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, ξεκίνησε την πορεία της προς την Καλαμάτα. Εκεί, ενώθηκαν με τους άνδρες του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, του Νικηταρά και του Παπαφλέσσα, ενισχύοντας σημαντικά την επαναστατική δύναμη.
Η Καλαμάτα έπεσε στα χέρια των Ελλήνων στις 23 Μαρτίου, σηματοδοτώντας μια από τις πρώτες σημαντικές νίκες της Επανάστασης. Παράλληλα, στις 21 Μαρτίου, ξεκίνησε η πολιορκία των Καλαβρύτων, κλιμακώνοντας τον αγώνα για την ελευθερία.
Η αποφασιστική στάση της Μάνης στις 17 Μαρτίου 1821 αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα για την έναρξη και την εξέλιξη της Ελληνικής Επανάστασης, διαδραματίζοντας κεντρικό ρόλο στην απελευθέρωση της Ελλάδας.
4.25 Μαρτίου 1821: Κηρύσσεται επίσημα η Ελληνική Επανάσταση.
Αν και οι ιστορικοί αμφισβητούν την ιστορικότητα του γεγονότος, η ημερομηνία είναι πλέον κομμάτι της συνείδησης των Ελλήνων ως η επίσημη ημερομηνία της κήρυξης Επανάστασης.Η Ελληνική Επανάσταση – όπως διδάσκεται στα σχολεία – κηρύχθηκε στις 25 Μαρτίου 1821 από τον Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανό, ο οποίος ύψωσε το Λάβαρο στη Μονή της Αγίας Λαύρας, κοντά στα Καλάβρυτα.
Η 25η Μαρτίου 1821 είναι πράγματι μια ημερομηνία με μεγάλη σημασία για την Ελλάδα. Παρά τις αμφισβητήσεις των ιστορικών σχετικά με την ακριβή ιστορικότητα του γεγονότος, η ημερομηνία αυτή έχει καθιερωθεί στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων ως η επίσημη έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.
Η εικόνα του Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανού να υψώνει το λάβαρο της επανάστασης στη Μονή της Αγίας Λαύρας είναι βαθιά ριζωμένη στην ελληνική ιστορία και διδάσκεται στα σχολεία ως σύμβολο της εθνικής παλιγγενεσίας. Είναι μια ημέρα που γιορτάζεται με παρελάσεις και εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα.
5.23 Απριλίου 1821: Η άγρια εκτέλεση του Αθανασίου Διάκου
Η ιστορία του Αθανασίου Διάκου είναι πραγματικά συγκλονιστική και αποτελεί ένα από τα πιο δραματικά επεισόδια της Ελληνικής Επανάστασης. Ο Διάκος, με το θάρρος και την στρατηγική του οξυδέρκεια, κατάφερε να σημειώσει σημαντικές νίκες κατά των Οθωμανών, καταλαμβάνοντας πόλεις όπως η Λιβαδειά, η Θήβα και η Αταλάντη.
Η Μάχη της Αλαμάνας, όπου ο Διάκος και η μικρή ομάδα του αντιμετώπισαν τις υπέρτερες δυνάμεις των Τούρκων, είναι ένα σύμβολο της ηρωικής αντίστασης. Η αιχμαλωσία και η βάρβαρη εκτέλεσή του με ανασκολοπισμό, μια εξαιρετικά οδυνηρή τιμωρία, τον κατέστησαν σύμβολο της βαρβαρότητας των Οθωμανών και της θυσίας για την ελευθερία.
Η ιστορία του Διάκου διδάσκεται στα σχολεία και αποτελεί μέρος της εθνικής μνήμης, θυμίζοντας σε όλους την αξία της ελευθερίας και της αντίστασης
6. 8 Μαΐου 1821: Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς
Η Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς είναι ένα από τα πιο ηρωικά και στρατηγικά σημαντικά επεισόδια της Ελληνικής Επανάστασης. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, με την αποφασιστικότητα και την στρατηγική του, κατάφερε να απωθήσει τις υπέρτερες δυνάμεις του Ομέρ Βρυώνη, προκαλώντας σημαντικές απώλειες στους Οθωμανούς.
Η απόφαση του Ανδρούτσου να σκοτώσει τον αγγελιοφόρο και να αντισταθεί, παρά την πίεση, δείχνει το θάρρος και την αφοσίωση των Ελλήνων στην ελευθερία τους. Η επιτυχία τους να διαφύγουν πριν φτάσουν τα κανόνια και να προκαλέσουν τόσο μεγάλες απώλειες στους Οθωμανούς, με ελάχιστες δικές τους απώλειες, είναι ενδεικτική της στρατηγικής τους οξυδέρκειας.
Η Μάχη της Γραβιάς αποτελεί σύμβολο της αντίστασης και της θυσίας για την ελευθερία, και διδάσκεται στα σχολεία ως ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης.
7. 13 Μαΐου 1821: Η μάχη στο Βαλτέτσι
Η Μάχη στο Βαλτέτσι είναι ένα από τα πιο σημαντικά και καθοριστικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, με την στρατηγική του ευφυΐα και την αποφασιστικότητα, κατάφερε να νικήσει τις υπέρτερες δυνάμεις του Κεχαγιά Μπέη, προκαλώντας σημαντικές απώλειες στους Οθωμανούς.
Η επιτυχία των Ελλήνων σε αυτή τη μάχη, με μόλις 700 άνδρες να αντιμετωπίζουν 12.000 Οθωμανούς, είναι ενδεικτική της οργανωμένης και στρατηγικής προσέγγισης που υιοθέτησαν για πρώτη φορά. Η νίκη αυτή όχι μόνο ενίσχυσε το ηθικό των Ελλήνων, αλλά και έθεσε τις βάσεις για την περαιτέρω προέλαση προς την Τριπολιτσά.
Η Μάχη στο Βαλτέτσι διδάσκεται στα σχολεία ως ένα από τα πιο ηρωικά και στρατηγικά σημαντικά επεισόδια της Ελληνικής Επανάστασης.
8. 23 Σεπτεμβρίου 1821: Η άλωση της Τριπολιτσάς
Η άλωση της Τριπολιτσάς στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 είναι ένα από τα πιο καθοριστικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης. Μετά από μήνες πολιορκίας, οι Έλληνες στρατιώτες κατάφεραν να καταλάβουν το κύριο οχυρό των Οθωμανών στον Μοριά. Η αποφασιστικότητα και το θάρρος των Ελλήνων φάνηκαν όταν πενήντα άνδρες, με δική τους πρωτοβουλία, σκαρφάλωσαν στα τείχη και άνοιξαν την κεντρική πύλη, υψώνοντας την ελληνική σημαία.
Αυτή η νίκη όχι μόνο ενίσχυσε το ηθικό των Ελλήνων, αλλά και αποτέλεσε σημαντικό πλήγμα για τους Οθωμανούς, καθώς η Τριπολιτσά ήταν ένα από τα κύρια οχυρά τους στην Πελοπόννησο. Η άλωση της πόλης σηματοδότησε μια σημαντική καμπή στον αγώνα για την ανεξαρτησία.
9. 30 Μαρτίου 1822: Η σφαγή της Χίου
Η σφαγή της Χίου στις 30 Μαρτίου 1822 είναι ένα από τα πιο τραγικά και συγκλονιστικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης. Παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Χιωτών δεν ήθελε να συμμετάσχει στην επανάσταση, η εκδικητική αντίδραση των Οθωμανών ήταν αμείλικτη. Η μαζική σφαγή, με πάνω από 50.000 νεκρούς, προκάλεσε διεθνή κατακραυγή και ευαισθητοποίησε την παγκόσμια κοινή γνώμη για την ελληνική υπόθεση.
Η σφαγή της Χίου έγινε σύμβολο της βαρβαρότητας των Οθωμανών και της θυσίας των Ελλήνων για την ελευθερία. Η διεθνής αντίδραση που προκλήθηκε βοήθησε στην ενίσχυση της υποστήριξης για την ελληνική επανάσταση από άλλες χώρες.
10. 6 Ιουνίου 1822: Ο Κωνσταντίνος Κανάρης καταστρέφει τουρκική ναυαρχίδα
Η καταστροφή της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κωνσταντίνο Κανάρη στις 6 Ιουνίου 1822 είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ηρωικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης. Ως αντίποινα για τη Σφαγή της Χίου, ο Κανάρης και οι άνδρες του χρησιμοποίησαν πυρπολικά πλαούμενα για να καταστρέψουν τη ναυαρχίδα του Τούρκου ναυάρχου Νασουζαντέ Αλή Πασά (ή Καρά Αλή).
Η επιτυχία τους να κολλήσουν μπουρλώτο στη ναυαρχίδα και να προκαλέσουν έκρηξη στην πυριτιδαποθήκη του πλοίου, σκοτώνοντας περίπου 2.000 άνδρες, συμπεριλαμβανομένου του Καρά Αλή, ήταν ένα σημαντικό πλήγμα για τους Οθωμανούς. Η πράξη αυτή ενίσχυσε το ηθικό των Ελλήνων και αποτέλεσε σύμβολο της αντίστασης και της εκδίκησης για τις θυσίες των Χιωτών.
11. 26 Ιουλίου 1822: Η μάχη στα Δερβενάκια
Η Μάχη στα Δερβενάκια στις 26 Ιουλίου 1822, γνωστή και ως Σφαγή του Δράμαλη, είναι ένα από τα πιο σημαντικά και νικηφόρα επεισόδια της Ελληνικής Επανάστασης. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, με την στρατηγική του ευφυΐα, κατάφερε να παγιδεύσει τις υπέρτερες δυνάμεις του Μαχμούτ Πασά Δράμαλη στα στενά περάσματα των Δερβενάκων.
Η καταστροφή σημαντικού μέρους των οθωμανικών δυνάμεων, με 2.500 – 3.000 νεκρούς και τραυματίες, ήταν ένα καθοριστικό πλήγμα για τους Οθωμανούς και ενίσχυσε τη φήμη του Κολοκοτρώνη ως μεγάλου στρατηγού. Η νίκη αυτή όχι μόνο ενίσχυσε το ηθικό των Ελλήνων, αλλά και έθεσε τις βάσεις για την περαιτέρω προέλαση προς την ανεξαρτησία.
2. 21 Ιουνίου 1824: Η καταστροφή των Ψαρών
Η καταστροφή των Ψαρών στις 21 Ιουνίου 1824 είναι μια από τις πιο τραγικές και συγκινητικές στιγμές της Ελληνικής Επανάστασης. Οι Οθωμανοί, σε μια εκδικητική επίθεση, κατέσφαξαν τον άμαχο πληθυσμό του νησιού, αφήνοντας πίσω τους μια ανείπωτη τραγωδία. Από τους περίπου 7.000 κατοίκους του νησιού, μετά τη σφαγή, δεν ξεπέρασαν ποτέ τους 1.000.
Η καταστροφή αυτή προκάλεσε διεθνή κατακραυγή και ενίσχυσε την υποστήριξη για την ελληνική υπόθεση. Η θυσία των Ψαριανών έγινε σύμβολο της αντίστασης και της αφοσίωσης στον αγώνα για την ελευθερία.
13. 20 Μαΐου 1825: Η θυσία του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι
Η θυσία του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι στις 20 Μαΐου 1825 είναι ένα από τα πιο ηρωικά και συγκινητικά επεισόδια της Ελληνικής Επανάστασης. Ο Γρηγόριος Δικαίος, γνωστός ως Παπαφλέσσας, αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον αιγυπτιακό στρατό του Ιμπραήμ Πασά, παρά τις δυσμενείς συνθήκες.
Με δύναμη 3.000 ανδρών, ο Παπαφλέσσας βάδισε νότια για να επιτεθεί στον Ιμπραήμ, αλλά οι μισοί από τους άνδρες του τον εγκατέλειψαν όταν είδαν τον αιγυπτιακό στρατό να πλησιάζει. Παρά την εγκατάλειψη, ο Παπαφλέσσας και οι εναπομείναντες άνδρες του πολέμησαν γενναία, δείχνοντας την αποφασιστικότητα και το θάρρος τους.
Η θυσία του Παπαφλέσσα έγινε σύμβολο της αντίστασης και της αφοσίωσης στον αγώνα για την ελευθερία. Η πράξη του ενέπνευσε τους Έλληνες και ενίσχυσε το ηθικό τους σε μια κρίσιμη στιγμή της επανάστασης.
14. 13 Ιουνίου 1825: Η νικηφόρα μάχη στους Μύλους
Η μάχη στους Μύλους στις 13 Ιουνίου 1825 είναι μια από τις πιο κρίσιμες, αλλά λιγότερο γνωστές επιτυχίες των Ελλήνων κατά την Ελληνική Επανάσταση. Ο πανίσχυρος στρατός του Ιμπραήμ Πασά, αφού ανακατέλαβε την Τριπολιτσά, στράφηκε προς το Ναύπλιο, την έδρα της ελληνικής κυβέρνησης.
Η μάχη αυτή ήταν καθοριστική για την προστασία της ελληνικής κυβέρνησης και την αποτροπή της προέλασης του Ιμπραήμ. Οι Έλληνες, παρά τις δυσμενείς συνθήκες, κατάφεραν να νικήσουν τις υπέρτερες δυνάμεις του Ιμπραήμ, δείχνοντας την αποφασιστικότητα και το θάρρος τους.
Η νίκη στους Μύλους ενίσχυσε το ηθικό των Ελλήνων και αποτέλεσε σημαντικό πλήγμα για τον Ιμπραήμ. Παρά το γεγονός ότι η μάχη αυτή δεν είναι τόσο γνωστή όσο άλλες, η σημασία της για την Ελληνική Επανάσταση είναι αδιαμφισβήτητη.
15. 10 Απριλίου 1826: Η ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου
Η ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου στις 10 Απριλίου 1826 είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά και ηρωικά επεισόδια της Ελληνικής Επανάστασης. Μετά από έναν χρόνο σκληρής πολιορκίας από τον Ρεσίντ Μεχμέτ Πασά και τον Ιμπραήμ Πασά, οι υπερασπιστές της πόλης, υπό την ηγεσία των γενναίων οπλαρχηγών Νότη Μπότσαρη και Κίτσου Τζαβέλλα, αποφάσισαν να προβούν σε μια ηρωική έξοδο.
Η πολιορκία είχε εξαντλήσει τους πόρους και τις αντοχές των πολιορκημένων, με την πείνα και τις αρρώστιες να αποτελούν τους μεγαλύτερους εχθρούς τους. Οι αμυνόμενοι καπετάνιοι αποφάσισαν να οδηγήσουν τους λιμοκτονούντες πολίτες σε μια ηρωική έξοδο, ενώ όσοι δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν θα έμεναν και θα υπερασπίζονταν την πόλη μέχρι θανάτου.
Η έξοδος του Μεσολογγίου έγινε σύμβολο της αυτοθυσίας και της αφοσίωσης στον αγώνα για την ελευθερία. Η θυσία των Μεσολογγιτών ενέπνευσε τους Έλληνες και προκάλεσε διεθνή κατακραυγή, ενισχύοντας την υποστήριξη για την ελληνική υπόθεση.
16. 24 Νοεμβρίου 1826: Η Μάχη της Αράχωβας
Η Μάχη της Αράχωβας στις 24 Νοεμβρίου 1826 είναι ένα από τα πιο σημαντικά και ηρωικά επεισόδια της Ελληνικής Επανάστασης. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, με την στρατηγική του ευφυΐα, κατάφερε να αποκλείσει τα τουρκικά στρατεύματα υπό τη διοίκηση του Μουσταφά Μπέη και να επιφέρει μια καθοριστική νίκη.
Η αιφνιδιαστική επίθεση του Καραϊσκάκη κοντά στην Αράχωβα, η οποία ξεκίνησε στις 18 Νοεμβρίου, οδήγησε στον αποκλεισμό των 2.000 Οθωμανών στρατιωτών. Η θανάσιμη τραυματισμός του Μουσταφά Μπέη στις 22 Νοεμβρίου και οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες έριξαν το ηθικό των Οθωμανών, οδηγώντας τους σε μια αποτυχημένη αντεπίθεση στις 24 Νοεμβρίου.
Η νίκη στην Αράχωβα όχι μόνο ενίσχυσε το ηθικό των Ελλήνων, αλλά και κέρδισε πολύτιμο χρόνο για τους επαναστάτες πριν οι Μεγάλες Δυνάμεις βοηθήσουν ενεργά έναν χρόνο αργότερα. Ο Καραϊσκάκης καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο δημοφιλείς ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης.
17. 20 Οκτωβρίου 1827: Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου
Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου στις 20 Οκτωβρίου 1827 είναι ένα από τα πιο καθοριστικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης. Βρετανικά, γαλλικά και ρωσικά πολεμικά πλοία μπήκαν στον κόλπο του Ναβαρίνου και κατέστρεψαν την οθωμανική αρμάδα, η οποία περιλάμβανε μοίρες από την Αίγυπτο και την Τύνιδα.
Η καταστροφή του οθωμανικού στόλου από τις συμμαχικές δυνάμεις ουσιαστικά έβαλε τέλος στα τουρκικά σχέδια για την ανακατάληψη των τμημάτων της Ελλάδας που είχαν χάσει έπειτα από αιώνες κυριαρχίας. Η ναυμαχία αυτή ήταν η τελευταία μεγάλη ναυμαχία στην Ιστορία που διεξήχθη εξ ολοκλήρου με ιστιοφόρα πλοία, αν και τα περισσότερα πλοία πολέμησαν με την άγκυρα ποντισμένη.
Η νίκη των συμμαχικών δυνάμεων ενίσχυσε την ελληνική υπόθεση και αποτέλεσε σημαντικό βήμα προς την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
18. 26 Απριλίου 1828: Η Ρωσία κηρύσσει τον πόλεμο στην Τουρκία
Η κήρυξη του πολέμου από τη Ρωσία στην Τουρκία στις 26 Απριλίου 1828 ήταν ένα σημαντικό γεγονός που επηρέασε την Ελληνική Επανάσταση. Ο Ρωσοτουρκικός Πόλεμος πυροδοτήθηκε από την Ελληνική Επανάσταση και ξέσπασε όταν ο σουλτάνος Μαχμούτ Β’ έκλεισε τα Δαρδανέλια για τα ρωσικά πλοία και ανακάλεσε τη Σύμβαση του Άκκερμαν του 1826. Η τουρκική κίνηση ήταν αντίποινα για τη ρωσική συμμετοχή στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου.
Οι Έλληνες πανηγύρισαν τον πόλεμο επειδή τα οθωμανικά στρατεύματα θα εγκατέλειπαν το νεοσύστατο κράτος για να πολεμήσουν τους Ρώσους, δίνοντας έτσι στους Έλληνες την ευκαιρία να εδραιώσουν την ανεξαρτησία τους.
19. 7 Μαΐου 1832: Η Συνθήκη του Λονδίνου ιδρύει το κράτος της Ελλάδας
Η Συνθήκη του Λονδίνου, που υπογράφηκε στις 7 Μαΐου 1832 από τη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Ρωσία, ήταν καθοριστική για την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους. Με αυτή τη συνθήκη, η Ελλάδα αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο βασίλειο και ορίστηκε ο Όθωνας της Βαυαρίας ως ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας.
Η συνθήκη αυτή αποτέλεσε το επιστέγασμα των προσπαθειών των Ελλήνων για ανεξαρτησία και σηματοδότησε την αρχή μιας νέας εποχής για το ελληνικό έθνος. Η διεθνής αναγνώριση της Ελλάδας ως ανεξάρτητου κράτους ήταν ένα σημαντικό βήμα προς την εδραίωση της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης.
20. Τα ντροπιαστικά κεφάλαια της Ιστορίας
Τα ντροπιαστικά κεφάλαια της Ελληνικής Επανάστασης είναι πράγματι σημαντικά και δεν πρέπει να λησμονούνται. Οι δύο Εμφύλιοι Πόλεμοι, οι αιματηρές συγκρούσεις στρατιωτικών και πολιτικών, καθώς και οι αντιπαλότητες μεταξύ Πελοποννησίων, Ρουμελιωτών και Νησιωτών, γύρισαν την Επανάσταση σχεδόν στο μηδέν.
Ο περίεργος θάνατος του στρατάρχη Καραϊσκάκη και η δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου, οι παρεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων, τα δάνεια και οι έριδες μεταξύ των οπλαρχηγών, καθώς και η κατάσταση των Ελλήνων μετά την ίδρυση του νέου κράτους, συνθέτουν ένα μωσαϊκό που ακόμα επηρεάζει την ιστορία της Ελλάδας.
Αυτά τα γεγονότα δείχνουν τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε το νέο ελληνικό κράτος και πώς οι εσωτερικές και εξωτερικές αντιπαλότητες επηρέασαν την πορεία του. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε αυτές τις στιγμές για να κατανοήσουμε καλύτερα την ιστορία και την εξέλιξη της Ελλάδας.
Η Ελληνική Επανάσταση, ως ένα πολυδιάστατο ιστορικό γεγονός, συνεχίζει να μας διδάσκει σημαντικά μαθήματα. Η ανάδειξη των λαμπρών στιγμών, αλλά και η ειλικρινής αναγνώριση των σκοτεινών πτυχών της, είναι απαραίτητη για την κατανόηση του παρελθόντος και τη διαμόρφωση ενός καλύτερου μέλλοντος. Ας μην λησμονούμε ότι η αέναη εσωτερική διαμάχη, όπως υποδεικνύει και το ειρωνικό κλείσιμο της αρχικής πρότασης, αποτελεί δυστυχώς ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στην ελληνική ιστορία, ένα μάθημα που οφείλουμε να αφομοιώσουμε για να αποφύγουμε τις παγίδες του παρελθόντος.
About The Author
